Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- O mihi post nullos umquam [*](ullos numquam) memorande sodales,
- et cui praecipue sors mea visa sua est,
- attonitum qui me, memini, carissime, primus
- ausus es adloquio sustinuisse tuo,
- qui mihi consilium vivendi mite dedisti,
- cum foret in misero pectore mortis amor,
- scis bene, cui dicam, positis pro nomine signis,
- officium nec te fallit, amice, tuum.
- haec mihi semper erunt imis infixa medullis,
- perpetuusque animae debitor huius ero,
- spiritus et vacuas prius hic tenuandus in auras
- ibit, et in tepido deseret ossa rogo,
- quam subeant animo meritorum oblivia nostro,
- et longa pietas excidat ista die.
- di tibi sint faciles, tibi di [*](et opis vel sisui: tibi di Ehwald) nullius egentem
- fortunam praestant dissimilemque meae.
- si tamen haec navis vento ferretur amico,
- ignoraretur forsitan ista fides.
- Thesea Pirithous non tam sensisset amicum,
- si non infernas vivus adisset aquas,