Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- non potes avelli. simul hinc, simul ibimus, inquit,
- ‘te sequar et coniunx exulis exul ero.
- et mihi facta via est, et me capit ultima tellus :
- accedam profugae sarcina parva rati.
- te iubet e patria discedere Caesaris ira,
- me pietas, pietas haec mihi Caesar erit.’
- talia temptabat, sicut temptaverat ante,
- vixque dedit victas utilitate manus.
- egredior, sive illud erat sine funere ferri,
- squalidus inmissis hirta per ora comis,
- illa dolore amens tenebris narratur obortis
- semianimis media procubuisse domo,
- utque resurrexit foedatis pulvere turpi
- crinibus et gelida membra levavit humo,
- se modo, desertos modo complorasse Penates,
- nomen et erepti saepe vocasse viri,
- nec gemuisse minus, quam si nataeque meumque [*](virique)
- vidisset structas corpus habere rogos,
- et voluisse mori, monendo ponere sensus,
- respectuque tamen non periisse mei.