Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. denique quid propero? Scythia est, quo mittimur, inquam,
  2. ‘Roma relinquenda est. utraque iusta mora est.
  3. uxor in aeternum vivo mihi viva negatur,
  4. et domus et fidae dulcia membra domus,
  5. quosque ego dilexi fraterno more sodales,
  6. o mihi Thesea pectora iuncta fide!
  7. dum licet, amplectar: numquam fortasse licebit
  8. amplius, in lucro est quae datur hora mihi.’
  9. nec mora, sermonis verba inperfecta relinquo,
  10. complectens animo proxima quaeque meo.
  11. dum loquor et flemus, caelo nitidissimus alto,
  12. stella gravis nobis. Lucifer ortus erat.
  13. dividor haud aliter, quam si mea membra relinquam,
  14. et pars abrumpi corpore visa suo est.
  15. sic doluit Mettus [*](Priamus) tunc cum in contraria versos
  16. ultores habuit proditionis equos.
  17. tum vero exoritur clamor gemitusque meorum,
  18. et feriunt maestae pectora nuda manus.
  19. tum vero coniunx umeris abeuntis inhaerens
  20. miscuit haec lacrimis tristia verba meis;