Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- quocumque aspiceres, luctus gemitusque sonabant,
- formaque non taciti funeris intus erat.
- femina virque meo, pueri quoque funere maerent,
- inque domo lacrimas angulus omnis habet.
- si licet exemplis in parvis [*](parvo) grandibus uti,
- haec facies Troiae, cum caperetur, erat.
- iamque quiescebant voces hominumque canumque,
- Lunaque nocturnos alta regebat equos.
- hanc ego suspiciens et ad hanc [*](ab hac) Capitolia cernens,
- quae nostro frustra iuncta fuere Lari,
- numina vicinis habitantia sedibus, inquam,
- ‘iamque oculis numquam templa videnda meis,
- dique relinquendi, quos urbs habet alta Quirini,
- este salutati tempus in omne mihi.
- et quamquam sero clipeum post vulnera sumo,
- attamen hanc odiis exonerate fugam,
- caelestique viro, quis me deceperit error,
- dicite, pro culpa ne scelus esse putet,
- ut quod vos scitis, poenae quoque sentiat auctor.
- placato possum non miser esse deo.’