Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- carmina secessum scribentis et otia quaerunt;
- me mare, me venti, me fera iactat hiems.
- carminibus metus omnis obest [*](abest corr. Francius); perditus ensem
- haesurum iugulo iam puto iamque meo.
- haec quoque quod facio, iudex mirabitur aequus,
- scriptaque cum venia qualiacumque leget.
- da mihi Maeoniden et tot circumice [*](circumice Heinsius: circumspice) casus,
- ingenium tantis excidet omne malis.
- denique securus famae, liber, ire memento,
- nec tibi sit lecto displicuisse pudor.
- non ita se nobis praebet Fortuna secundam,
- ut tibi sit ratio laudis habenda tuae.
- donec eram sospes, tituli tangebar amore,
- quaerendique mihi nominis ardor erat.
- carmina nunc si non studiumque, quod obfuit, odi,
- sit satis; ingenio sic fuga parta meo.
- tu tamen i pro me, tu, cui licet, aspice Romam,
- di facerent, possem nunc meus esse liber!
- nec te, quod venias magnam peregrinus in urbem,
- ignotum populo posse venire puta.