Fasti
Ovid
Ovid. Ovid's Fasti. Frazer, James George, Sir, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press, William Heinemann, Ltd., 1931.
- plenaque odorati disponit pocula Bacchi,
- cumque suis antro conditus ipse latet,
- ad solitos veniunt silvestria numina fontes
- et relevant multo pectora sicca mero.
- vina quies sequitur; gelido Numa prodit ab antro
- vinclaque sopitas addit in arta manus,
- somnus ut abscessit, pugnando vincula temptant
- rumpere: pugnantes fortius illa tenent.
- tunc Numa: ‘di nemorum, factis ignoscite nostris,
- si scelus ingenio scitis abesse meo;
- quoque modo possit fulmen, monstrate, piari.’
- sic Numa; sic quatiens cornua Faunus ait:
- ‘magna petis nec quae monitu tibi discere nostro
- fas sit: habent finis numina nostra suos.
- di sumus agrestes et qui dominemur in altis
- montibus: arbitrium est in sua tela Iovi.
- hunc tu non poteris per te deducere caelo,
- at poteris nostra forsitan usus ope.’
- dixerat haec Faunus; par est sententia Pici:
- deme tamen nobis vincula, Picus ait: