Fasti
Ovid
Ovid. Ovid's Fasti. Frazer, James George, Sir, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press, William Heinemann, Ltd., 1931.
- inde cito passu petitur Lucretia: nebat,
- ante torum calathi lanaque mollis erat.
- lumen ad exiguum famulae data pensa trahebant,
- inter quas tenui sic ait illa sono:
- ‘mittenda est domino (nunc, nunc properate, puellae!)
- quam primum nostra facta lacerna manu.
- quid tamen auditis? nam plura audire potestis:
- quantum de bello dicitur esse super?
- postmodo victa cades: melioribus, Ardea, restas,
- improba, quae nostros cogis abesse viros,
- sint tantum reduces! sed enim temerarius ille
- est meus et stricto qualibet ense ruit.
- mens abit, et morior, quotiens pugnantis imago
- me subit, et gelidum pectora frigus habet.’
- desinit in lacrimas intentaque fila remittit,
- in gremio voltum deposuitque suum.
- hoc ipsum decuit: lacrimae decuere pudicae,
- et facies animo dignaque parque fuit.
- pone metum, veni! coniunx ait. illa revixit
- deque viri collo dulce pependit onus.