Fasti
Ovid
Ovid. Ovid's Fasti. Frazer, James George, Sir, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press, William Heinemann, Ltd., 1931.
- templa patent auresque deum, nec lingua caducas
- concipit ulla preces, dictaque pondus habent.’
- desierat Ianus, nec longa silentia feci,
- sed tetigi verbis ultima verba meis:
- quid volt palma sibi rugosaque carica dixi
- et data sub niveo candida mella cado?
- omen ait ‘causa est, ut res sapor ille sequatur,
- et peragat coeptum dulcis ut annus iter.’
- ‘dulcia cur dentur, video, stipis adice causam,
- pars mihi de festo ne labet ulla tuo.’
- risit et o quam te fallunt tua saecula, dixit
- ‘qui stipe mel sumpta dulcius esse putes!
- vix ego Saturno quemquam regnante videbam,
- cuius non animo dulcia lucra forent.
- tempore crevit amor, qui nunc est summus, habendi:
- vix ultra, quo iam progrediatur, habet.
- pluris opes nunc sunt, quam prisci temporis annis,
- dum populus pauper, dum nova Roma fuit,
- dum casa Martigenam capiebat parva Quirinum,
- et dabat exiguum fluminis ulva torum.