Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Quae gemitus truncaeque deo Neptunius heros
- causa rogat frontis, cum sic Calydonius amnis
- coepit inornatos redimitus harundine crines:
- “Triste petis munus. Quis enim sua proelia victus
- commemorare velit? Referam tamen ordine. Nec tam
- turpe fuit vinci, quam contendisse decorum est,
- magnaque dat nobis tantus solacia victor.
- Nomine siqua suo fando pervenit ad aures
- Deianira tuas—quondam pulcherrima virgo
- multorumque fuit spes invidiosa procorum.
- Cum quibus ut soceri domus est intrata petiti,
- “accipe me generum,” dixi “Parthaone nate:”
- dixit et Alcides. Alii cessere duobus.
- Ille Iovem socerum dare se famamque laborum
- et superata suae referebat iussa novercae.
- Contra ego “turpe deum mortali cedere” dixi
- (nondum erat ille deus), “regem me cernis aquarum
- cursibus obliquis inter tua regna fluentum.
- Nec gener externis hospes tibi missus ab oris,
- sed popularis ero et rerum pars una tuarum.