Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Dixit, et obliquos dum telum librat in ictus,
- contremuit gemitumque dedit Deoia quercus:
- et pariter frondes, pariter pallescere glandes
- coepere ac longi pallorem ducere rami.
- Cuius ut in trunco fecit manus impia vulnus,
- haud aliter fluxit discusso cortice sanguis,
- quam solet, ante aras ingens ubi victima taurus
- concidit, abrupta cruor e cervice profundi.
- Obstipuere omnes, aliquisque ex omnibus audet
- deterrere nefas saevamque inhibere bipennem.
- Adspicit hunc “mentis” que “piae cape praemia!” dixit
- Thessalus, inque virum convertit ab arbore ferrum
- detruncatque caput repetitaque robora caedit,
- redditus et medio sonus est de robore talis:
- “Nympha sub hoc ego sum Cereri gratissima ligno,
- quae tibi factorum poenas instare tuorum
- vaticinor moriens, nostri solacia leti.”
- Persequitur scelus ille suum, labefactaque tandem
- ictibus innumeris adductaque funibus arbor
- corruit et multam prostravit pondere silvam.