Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- mutua, dum licuit reddebant dicta “vale” que
- “o coniunx” dixere simul, simul abdita texit
- ora frutex. Ostendit adhuc Thyneius illic
- incola de gemino vicinos corpore truncos.
- Haec mihi non vani (neque erat cur fallere vellent)
- narravere senes: equidem pendentia vidi
- serta super ramos, ponensque recentia dixi
- “cura deum di sint, et qui coluere colantur.””
- Desierat cunctosque et res et moverat auctor,
- Thesea praecipue. Quem facta audire volentem
- mira deum, innixus cubito Calydonius amnis
- talibus adloquitur: “Sunt, o fortissime, quorum
- forma semel mota est et in hoc renovamine mansit,
- sunt, quibus in plures ius est transire figuras,
- ut tibi, complexi terram maris incola, Proteu.
- Nam modo te iuvenem, modo te videre leonem;
- nunc violentus aper, nunc, quem tetigisse timerent,
- anguis eras, modo te faciebant cornua taurum.
- Saepe lapis poteras, arbor quoque saepe videri;
- interdum, faciem liquidarum imitatus aquarum,