Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- et diversa trahunt unum duo nomina pectus.
- Saepe metu sceleris pallebant ora futuri,
- saepe suum fervens oculis dabat ira ruborem.
- Et modo nescio quid similis crudele minanti
- vultus erat, modo quem misereri credere posses.
- Cumque ferus lacrimas animi siccaverat ardor,
- inveniebantur lacrimae tamen. Utque carina,
- quam ventus ventoque rapit contrarius aestus,
- vim geminam sentit paretque incerta duobus:
- Thestias haud aliter dubiis adfectibus errat
- inque vices ponit positamque resuscitat iram.
- Incipit esse tamen melior germana parente,
- et consanguineas ut sanguine leniat umbras,
- impietate pia est. Nam postquam pestifer ignis
- convaluit, “rogus iste cremet mea viscera” dixit.
- Utque manu dira lignum fatale tenebat,
- ante sepulcrales infelix adstitit aras
- “poenarum” que “deae triplices, furialibus,” inquit,
- “Eumenides, sacris vultus advertite vestros.
- Ulciscor facioque nefas: mors morte pianda est,