Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- ulla erat: aequales urebant pectora flammae.
- Sole fere radiis feriente cacumina primis
- venatum in silvas iuvenaliter ire solebam.
- Nec mecum famuli nec equi nec naribus acres
- ire canes, nec lina sequi nodosa solebant:
- tutus eram iaculo. Sed cum satiata ferinae
- dextera caedis erat, repetebam frigus et umbras
- et quae de gelidis exibat vallibus aura.
- Aura petebatur medio mihi lenis in aestu,
- auram exspectabam, requies erat illa labori.
- “Aura” (recordor enim) “venias” cantare solebam,
- “meque iuves intresque sinus, gratissima, nostros,
- utque facis, relevare velis, quibus urimur, aestus.”
- Forsitan addiderim (sic me mea fata trahebant)
- blanditias plures et “tu mihi magna voluptas,”
- dicere sim solitus, “tu me reficisque fovesque,
- tu facis, ut silvas, ut amem loca sola; meoque
- spiritus iste tuus semper captatur ab ore.”
- Vocibus ambiguis deceptam praebuit aurem
- nescio quis, nomenque aurae tam saepe vocatum