Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- in spatiumque fugit, sed decipit ora sequentis
- et redit in gyrum, ne sit suus impetus hosti.
- Inminet hic sequiturque parem similisque tenenti
- non tenet et vanos exercet in aera morsus.
- Ad iaculi vertebar opem. Quod dextera librat
- dum mea, dum digitos amentis addere tempto,
- lumina deflexi. Revocataque rursus eodem
- rettuleram: in medio (mirum) duo marmora campo
- adspicio: fugere hoc, illud captare putares.
- Scilicet invictos ambo certamine cursus
- esse deus voluit, siquis deus adfuit illis.”
- Hactenus, et tacuit. “Iaculo quod crimen in ipso est?”
- Phocus ait. Iaculi sic crimina reddidit ille:
- “Gaudia principium nostri sunt, Phoce, doloris:
- illa prius referam. Iuvat o meminisse beati
- temporis, Aeacida, quo primos rite per annos
- coniuge eram felix, felix erat illa marito.
- Mutua cura duos et amor socialis habebat;
- nec Iovis illa meo thalamos praeferret amori,
- nec, me quae caperet, non si Venus ipsa veniret,