Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- egreditur tectis vestes induta recinctas,
- nuda pedem, nudos umeris infusa capillos,
- fertque vagos mediae per muta silentia noctis
- incomitata gradus. Homines volucresque ferasque
- solverat alta quies: nullo cum murmure saepes,
- inmotaeque silent frondes, silet umidus aer;
- sidera sola micant. Ad quae sua bracchia tendens
- ter se convertit, ter sumptis flumine crinem
- inroravit aquis ternisque ululatibus ora
- solvit et, in dura submisso poplite terra,
- “Nox” ait “arcanis fidissima, quaeque diurnis
- aurea cum luna succeditis ignibus astra,
- tuque triceps Hecate, quae coeptis conscia nostris
- adiutrixque venis cantusque artisque magorum,
- quaeque magos, Tellus, pollentibus instruis herbis,
- auraeque et venti montesque amnesque lacusque
- dique omnes nemorum, dique omnes noctis adeste.
- Quorum ope, cum volui, ripis mirantibus amnes
- in fontes rediere suos, concussaque sisto,
- stantia concutio cantu freta, nubila pello