Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- victima vota cadit. Sed abest gratantibus Aeson,
- iam propior leto fessusque senilibus annis.
- Cum sic Aesonides: “O cui debere salutem
- confiteor, coniunx, quamquam mihi cuncta dedisti
- excessitque fidem meritorum summa tuorum,
- si tamen hoc possunt (quid enim non carmina possunt?),
- deme meis annis et demptos adde parenti.”
- Nec tenuit lacrimas. Mota est pietate rogantis,
- dissimilemque animum subiit Aeeta relictus.
- Nec tamen adfectus tales confessa “quod” inquit
- “excidit ore tuo, coniunx, scelus? ergo ego cuiquam
- posse tuae videor spatium transcribere vitae?
- Nec sinat hoc Hecate, nec tu petis aequa. Sed isto,
- quod petis, experiar maius dare munus Iason.
- Arte mea soceri longum temptabimus aevum,
- non annis renovare tuis: modo diva triformis
- adiuvet et praesens ingentibus adnuat ausis.”
- Tres aberant noctes, ut cornua tota coirent
- efficerentque orbem. Postquam plenissima fulsit
- et solida terras spectavit imagine luna,