Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- dilectaque diu caruit deus Orithyia,
- dum rogat et precibus mavult quam viribus uti.
- Ast ubi blanditiis agitur nihil, horridus ira,
- quae solita est illi nimiumque domestica vento,
- “et merito!” dixit: “quid enim mea tela reliqui,
- saevitiam et vires iramque animosque minaces,
- admovique preces, quarum me dedecet usus?
- Apta mihi vis est: vi tristia nubila pello,
- vi freta concutio nodosaque robora verto
- induroque nives et terras grandine pulso.
- Idem ego cum fratres caelo sum nactus aperto
- (nam mihi campus is est), tanto molimine luctor,
- ut medius nostris concursibus insonet aether
- exsiliantque cavis elisi nubibus ignes.
- Idem ego cum subii convexa foramina terrae
- supposuique ferox imis mea terga cavernis,
- sollicito manes totumque tremoribus orbem.
- Hac ope debueram thalamos petiisse, socerque
- non orandus erat, vi sed faciendus Erechtheus.”
- Haec Boreas aut his non inferiora locutus