Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- rettulit exitium, satyri reminiscitur alter,
- quem Tritoniaca Latous harundine victum
- adfecit poena. “Quid me mihi detrahis?” inquit:
- “a piget a non est” clamabat “tibia tanti.”
- Clamanti cutis est summos direpta per artus,
- nec quicquam nisi vulnus erat; cruor undique manat,
- detectique patent nervi, trepidaeque sine ulla
- pelle micant venae; salientia viscera posses
- et perlucentes numerare in pectore fibras.
- Illum ruricolae, silvarum numina, fauni
- et satyri fratres et tunc quoque carus Olympus
- et nymphae flerunt, et quisquis montibus illis
- lanigerosque greges armentaque bucera pavit.
- Fertilis inmaduit madefactaque terra caducas
- concepit lacrimas ac venis perbibit imis;
- quas ubi fecit aquam, vacuas emisit in auras.
- Inde petens rapidum ripis declivibus aequor
- Marsya nomen habet, Phrygiae liquidissimus amnis.
- Talibus extemplo redit ad praesentia dictis
- vulgus et exstinctum cum stirpe Amphiona luget.