Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- iusserat inde boves gentisque illius eunti
- ipse ducem dederat. Cum quo dum pascua lustro,
- ecce lacu medio sacrorum nigra favilla
- ara vetus stabat tremulis circumdata cannis.
- Restitit et pavido “faveas mihi” murmure dixit
- dux meus; et simili “faveas” ego murmure dixi.
- Naiadum Faunine foret tamen ara rogabam
- indigenaeve dei, cum talia rettulit hospes:
- “Non hac, o iuvenis, montanum numen in ara est:
- illa suam vocat hanc, cui quondam regia coniunx
- orbem interdixit, quam vix erratica Delos
- orantem accepit, tum cum levis insula nabat.
- Illic incumbens cum Palladis arbore palmae
- edidit invita geminos Latona noverca.
- Hinc quoque Iunonem fugisse puerpera fertur
- inque suo portasse sinu, duo numina, natos.
- Iamque Chimaeriferae, cum sol gravis ureret arva,
- finibus in Lyciae longo dea fessa labore
- sidereo siccata sitim conlegit ab aestu,
- uberaque ebiberant avidi lactantia nati.