Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- inmensae spectantur opes. Accedit eodem
- digna dea facies. Huc natas adice septem
- et totidem iuvenes et mox generosque nurusque.
- Quaerite nunc, habeat quam nostra superbia causam,
- nescio quoque audete satam Titanida Coeo
- Latonam praeferre mihi, cui maxima quondam
- exiguam sedem pariturae terra negavit.
- Nec caelo nec humo nec aquis dea vestra recepta est:
- exsul erat mundi, donec miserata vagantem
- “hospita tu terris erras, ego” dixit “in undis”
- instabilemque locum Delos dedit. Illa duorum
- facta parens: uteri pars haec est septima nostri.
- Sum felix: quis enim neget hoc? felixque manebo:
- hoc quoque quis dubitet? tutam me copia fecit,
- Maior sum, quam cui possit Fortuna nocere,
- multaque ut eripiat, multo mihi plura relinquet.
- Excessere metum mea iam bona. Fingite demi
- huic aliquid populo natorum posse meorum,
- non tamen ad numerum redigar spoliata duorum,
- Latonae turbam: qua quantum distat ab orba?