Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- ambibat Siculae cautus fundamina terrae.
- Postquam exploratum satis est loca nulla labare,
- depositoque metu, videt hunc Erycina vagantem
- monte suo residens, natumque amplexa volucrem
- “arma manusque meae, mea, nate, potentia”, dixit,
- “illa, quibus superas omnes, cape tela, Cupido,
- inque dei pectus celeres molire sagittas,
- cui triplicis cessit fortuna novissima regni.
- Tu superos ipsumque Iovem tu numina ponti
- victa domas ipsumque, regit qui numina ponti.
- Tartara quid cessant? cur non matrisque tuumque
- imperium profers? agitur pars tertia mundi.
- Et tamen in caelo, quae iam patientia nostra est,
- spernimur, ac mecum vires minuuntur Amoris.
- Pallada nonne vides iaculatricemque Dianam
- abscessisse mihi? Cereris quoque filia virgo,
- si patiemur, erit: nam spes adfectat easdem.
- At tu, pro socio, siqua est ea gratia, regno
- iunge deam patruo.” Dixit Venus. Ille pharetram
- solvit et arbitrio matris de mille sagittis