Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Non cessisse piget. Nihil, o fortissime, praeter
- hanc animam concede mihi: tua cetera sunto.”
- Talia dicenti neque eum, quem voce rogabat
- respicere audenti “quod” ait, “timidissime Phineu,
- et possum tribuisse et magnum est munus inerti,
- (pone metum) tribuam: nullo violabere ferro.
- Quin etiam mansura dabo monimenta per aevum,
- inque domo soceri semper spectabere nostri,
- ut mea se sponsi soletur imagine coniunx?”
- Dixit et in partem Phorcynida transtulit illam,
- ad quam se trepido Phineus obverterat ore.
- Tunc quoque conanti sua vertere lumina cervix
- deriguit, saxoque oculorum induruit umor.
- Sed tamen os timidum vultusque in marmore supplex
- submissaeque manus faciesque obnoxia mansit.
- Victor Abantiades patrios cum coniuge muros
- intrat et inmeriti vindex ultorque parentis
- adgreditur Proetum: nam fratre per arma fugato
- Acrisioneas Proetus possederat arces.
- Sed nec ope armorum, nec, quam male ceperat, arce