Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- esse deus, seu tu deus es, potes esse Cupido,
- sive es mortalis, qui te genuere, beati,
- et frater felix, et fortunata profecto,
- siqua tibi soror est, et quae dedit ubera nutrix:
- sed longe cunctis longeque beatior illa,
- siqua tibi sponsa est, siquam dignabere taeda.
- Haec tibi sive aliqua est, mea sit furtiva voluptas,
- seu nulla est, ego sim, thalamumque ineamus eundem.”
- Nais ab his tacuit. Pueri rubor ora notavit
- (nescit enim, quid amor), sed et erubuisse decebat.
- Hic color aprica pendentibus arbore pomis
- aut ebori tincto est, aut sub candore rubenti,
- cum frustra resonant aera auxiliaria, lunae.
- Poscenti nymphae sine fine sororia saltem
- oscula iamque manus ad eburnea colla ferenti
- “desinis? aut fugio, tecumque” ait “ista relinquo.”
- Salmacis extimuit “loca” que “haec tibi libera trado,
- hospes” ait, simulatque gradu discedere verso,
- tunc quoque respiciens, fruticumque recondita silva
- delituit, flexuque genu submisit. At ille,