Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- sedit humo nuda, nudis incompta capillis,
- perque novem luces expers undaeque cibique
- rore mero lacrimisque suis ieiunia pavit
- nec se movit humo: tantum spectabat euntis
- ora dei vultusque suos flectebat ad illum.
- Membra ferunt haesisse solo, partemque coloris
- luridus exsangues pallor convertit in herbas;
- est in parte rubor, violaeque simillimus ora
- flos tegit. Illa suum, quamvis radice tenetur,
- vertitur ad Solem, mutataque servat amorem.”
- Dixerat, et factum mirabile ceperat aures.
- Pars fieri potuisse negant, pars omnia veros
- posse deos memorant: sed non et Bacchus in illis.
- Poscitur Alcithoe, postquam siluere sorores.
- Quae radio stantis percurrens stamina telae
- “vulgatos taceo” dixit “pastoris amores
- Daphnidis Idaei, quem nymphe paelicis ira
- contulit in saxum (tantus dolor urit amantes).
- Nec loquor, ut quondam naturae iure novato
- ambiguus fuerit modo vir, modo femina Sithon.