Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- non tamen invenio: tantus tenet error amantem.
- Quoque magis doleam, nec nos mare separat ingens,
- nec via nec montes nec clausis moenia portis:
- exigua prohibemur aqua. Cupit ipse teneri:
- nam quotiens liquidis porreximus oscula lymphis,
- hic totiens ad me resupino nititur ore.
- Posse putes tangi: minimum est, quod amantibus obstat.
- Quisquis es, huc exi! quid me, puer unice, fallis,
- quove petitus abis? certe nec forma nec aetas
- est mea quam fugias, et amarunt me quoque nymphae.
- Spem mihi nescio quam vultu promittis amico,
- cumque ego porrexi tibi bracchia, porrigis ultro:
- cum risi, adrides; lacrimas quoque saepe notavi
- me lacrimante tuas, nutu quoque signa remittis,
- et quantum motu formosi suspicor oris,
- verba refers aures non pervenientia nostras.
- Iste ego sum: sensi, nec me mea fallit imago.
- Uror amore mei, flammas moveoque feroque.
- Quid faciam? roger, anne rogem? quid deinde rogabo?
- quod cupio mecum est: inopem me copia fecit.