Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Ille volubilibus squamosos nexibus orbes
- torquet et inmensos saltu sinuatur in arcus,
- ac media plus parte leves erectus in auras
- despicit omne nemus, tantoque est corpore, quanto
- si totum spectes, geminas qui separat arctos.
- Nec mora, Phoenicas, sive illi tela parabant,
- sive fugam, sive ipse timor prohibebat utrumque,
- occupat: hos morsu, longis complexibus illos,
- hos necat adfiatu funesti tabe veneni.
- Fecerat exiguas iam sol altissimus umbras:
- quae mora sit sociis, miratur Agenore natus,
- vestigatque viros. Tegimen derepta leoni
- pellis erat, telum splendenti lancea ferro
- et iaculum, teloque animus praestantior omni.
- Ut nemus intravit letataque corpora vidit
- victoremque supra spatiosi corporis hostem
- tristia sanguinea lambentem vulnera lingua,
- “aut ultor vestrae, fidissima corpora, mortis,
- aut comes” inquit “ero.” Dixit, dextraque molarem
- sustulit et magnum magno conamine misit.