Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Respicit et rursus nullo veniente “quid” inquit
- “me fugis?” et totidem, quot dixit, verba recepit.
- Perstat et, alternae deceptus imagine vocis,
- “huc coeamus!” ait: nullique libentius umquam
- responsura sono “coeamus” rettulit Echo,
- et verbis favet ipsa suis egressaque silva
- ibat, ut iniceret sperato bracchia collo.
- Ille fugit fugiensque “manus complexibus aufer:
- ante” ait “emoriar, quam sit tibi copia nostri.”
- Rettulit illa nihil nisi “sit tibi copia nostri.”
- Spreta latet silvis pudibundaque frondibus ora
- protegit et solis ex illo vivit in antris.
- Sed tamen haeret amor crescitque dolore repulsae.
- Extenuant vigiles corpus miserabile curae,
- adducitque cutem macies et in aera sucus
- corporis omnis abit. Vox tantum atque ossa supersunt:
- vox manet; ossa ferunt lapidis traxisse figuram. [*](inde latet silvis nulloque in monte videtur;omnibus auditur: sonus est, qui vivit in illa.)
- Sic hanc, sic alias undis aut montibus ortas
- luserat hic nymphas, sic coetus ante viriles.
- Inde manus aliquis despectus ad aethera tollens