Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- corporibus texere suis; tamen altior illis
- ipsa dea est colloque tenus supereminet omnes.
- Qui color infectis adversi solis ab ictu
- nubibus esse solet aut purpureae aurorae,
- is fuit in vultu visae sine veste Dianae.
- Quae quamquam comitum turba est stipata suarum,
- in latus obliquum tamen adstitit oraque retro
- flexit, et ut vellet promptas habuisse sagittas,
- quas habuit sic hausit aquas vultumque virilem
- perfudit, spargensque comas ultricibus undis
- addidit haec cladis praenuntia verba futurae:
- “Nunc tibi me posito visam velamine narres,
- si poteris narrare, licet.” Nec plura minata
- dat sparso capiti vivacis cornua cervi,
- dat spatium collo summasque cacuminat aures,
- cum pedibusque manus, cum longis bracchia mutat
- cruribus et velat maculoso vellere corpus.
- Additus et pavor est. Fugit Autonoeius heros
- et se tam celerem cursu miratur in ipso.
- Ut vero vultus et cornua vidit in unda,