Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- dissipat et medio spargit pulmone venenum.
- Neve mali causae spatium per latius errent,
- germanam ante oculos fortunatumque sororis
- coniugium pulchraque deum sub imagine ponit,
- cunctaque magna facit. Quibus inritata dolore
- Cecropis occulto mordetur et anxia nocte,
- anxia luce gemit, lentaque miserrima tabe
- liquitur ut glacies incerto saucia sole.
- Felicisque bonis non lenius uritur Herses,
- quam cum spinosis ignis supponitur herbis,
- quae neque dant flammas lenique tepore cremantur.
- Saepe mori voluit, ne quicquam tale videret,
- saepe velut crimen rigido narrare parenti;
- denique in adverso venientem limine sedit
- exclusura deum. Cui blandimenta precesque
- verbaque iactanti mitissima “desine” dixit:
- “hinc ego me non sum nisi te motura repulso.”
- “Stemus” ait “pacto” velox Cyllenius “isto”:
- caelestique fores virga patefecit. At illi
- surgere conanti partes, quascumque sedendo