Metamorphoses

Ovid

Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.

  1. Ecce, suo comitata choro Dictynna per altum
  2. Maenalon ingrediens et caede superba ferarum
  3. adspicit hanc visamque vocat: clamata refugit,
  4. et timuit primo, ne Iuppiter esset in illa.
  5. Sed postquam pariter nymphas incedere vidit,
  6. sensit abesse dolos numerumque accessit ad harum.
  7. Heu quam difficile est crimen non prodere vultu!
  8. Vix oculos attollit humo, nec, ut ante solebat,
  9. iuncta deae lateri, nec toto est agmine prima,
  10. sed silet et laesi dat signa rubore pudoris;
  11. et nisi quod virgo est poterat sentire Diana
  12. mille notis culpam; nymphae sensisse feruntur.
  13. Orbe resurgebant lunaria cornua nono,
  14. cum dea venatu, fraternis languida flammis,
  15. nacta nemus gelidum, de quo cum murmure labens
  16. ibat et attritas versabat rivus harenas.
  17. Ut loca laudavit, summas pede contigit undas:
  18. his quoque laudatis “procul est” ait “arbiter omnis;
  19. nuda superfusis tingamus corpora lymphis.”
  20. Parrhasis erubuit. Cunctae velamina ponunt: