Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- lumen et infernum terret cum coniuge regem.
- Et mare contrahitur, siccaeque est campus harenae
- quod modo pontus erat: quosque altum texerat aequor,
- exsistunt montes et sparsas Cycladas augent.
- Ima petunt pisces, nec se super aequora curvi
- tollere consuetas audent delphines in auras;
- corpora phocarum summo resupina profundo
- exanimata natant. Ipsum quoque Nerea fama est
- Doridaque et natas tepidis latuisse sub antris.
- Ter Neptunus aquis cum torvo bracchia vultu
- exserere ausus erat, ter non tulit aeris ignes.
- Alma tamen Tellus, ut erat circumdata ponto,
- inter aquas pelagi contractosque undique fontes,
- qui se condiderant in opacae viscera matris,
- sustulit oppressos collo tenus arida vultus
- opposuitque manum fronti magnoque tremore
- omnia concutiens paulum subsedit et infra
- quam solet esse fuit, siccaque ita voce locuta est:
- “Si placet hoc, meruique, quid o tua fulmina cessant,
- summe deum? liceat periturae viribus ignis