Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- protinus ad patrios sua fert vestigia vultus
- consistitque procul: neque enim propiora ferebat
- lumina. Purpurea velatus veste sedebat
- in solio Phoebus claris lucente smaragdis.
- A dextra laevaque Dies et Mensis et Annus
- Saeculaque et positae spatiis aequalibus Horae
- Verque novum stabat cinctum florente corona,
- stabat nuda Aestas et spicea serta gerebat,
- stabat et Autumnus, calcatis sordidus uvis,
- et glacialis Hiems, canos hirsuta capillos.
- Inde loco medius rerum novitate paventem
- Sol oculis iuvenem, quibus adspicit omnia, vidit
- “quae” que “viae tibi causa? quid hac” ait “arce petisti,
- progenies, Phaethon, haud infitianda parenti?”
- Ille refert “o lux inmensi publica mundi,
- Phoebe pater, si das usum mihi nominis huius
- nec falsa Clymene culpam sub imagine celat,
- pignera da, genitor, per quae tua vera propago
- credar, et hunc animis errorem detrahe nostris.”
- Dixerat: at genitor circum caput omne micantes