Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- esse fidem, digitis ad frontem saepe relatis,
- quae vidit, tetigit, nec iam sua lumina damnans
- restitit, ut victor domito veniebat ab hoste,
- ad caelumque manus et eodem lumina tollens
- “quiquid” ait, “superi, monstro portenditur isto,
- seu laetum est, patriae laetum populoque Quirini,
- sive minax, mihi sit!” viridique e caespite factas
- placat odoratis herbosas ignibus aras
- vinaque dat pateris mactatarumque bidentum,
- quid sibi significent, trepidantia consulit exta.
- Quae simul adspexit Tyrrhenae gentis haruspex,
- magna quidem rerum molimina vidit in illis,
- non manifesta tamen. Cum vero sustulit acre
- a pecudis fibris ad Cipi cornua lumen,
- “rex” ait, “o salve! Tibi enim, tibi, Cipe, tuisque
- hic locus et Latiae parebunt cornibus arces.
- Tu modo rumpe moras portasque intrare patentes
- adpropera! sic fata iubent; namque urbe receptus
- rex eris et sceptro tutus potiere perenni.”
- Rettulit ille pedem torvamque a moenibus urbis