Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- deflevere Numam; nam coniunx urbe relicta
- vallis Aricinae densis latet abdita silvis
- sacraque Oresteae gemitu questuque Dianae
- impedit: a! quotiens nymphae nemorisque lacusque,
- ne faceret, monuere et consolantia verba
- dixerunt. Quotiens flenti Theseius heros
- “siste modum!” dixit, “ne que enim fortuna querenda
- sola tua est; similes aliorum respice casus:
- mitius ista feres, utinamque exempla dolentem
- non mea te possent relevare! Sed et mea possunt.
- Fando aliquem Hippolytum vestras puto, contigit aures
- credulitate patris, sceleratae fraude novercae
- occubuisse neci: mirabere, vixque probabo,
- sed tamen ille ego sum. Me Pasiphaeia quondam
- temptatum frustra patrium temerare cubile,
- quod voluit, voluisse, infelix crimine verso
- (indiciine metu magis offensane repulsae?)
- damnavit, meritumque nihil pater eicit urbe
- hostilique caput prece detestatur euntis.
- Pittheam profugo curru Troezena petebam,