Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- quam socia postquam pariter cum vite probavit,
- “at si staret” ait “caelebs sine palmite truncus,
- nil praeter frondes, quare peteretur, haberet;
- haec quoque, quae iuncta est, vitis requiescit in illo:
- si non nupta foret, terrae acclinata iaceret.
- Tu tamen exemplo non tangeris arboris huius
- concubitusque fugis nec te coniungere curas.
- Atque utinam velles! Helene non pluribus esset
- sollicitata procis nec quae Lapitheia movit
- proelia nec coniunx nimium tardantis Ulixei.
- Nunc quoque, cum fugias averserisque petentes,
- mille viri cupiunt et semideique deique
- et quaecumque tenent Albanos numina montes.
- Sed tu, si sapies, si te bene iungere anumque
- hanc audire voles, quae te plus omnibus illis,
- plus quam credis, amo, vulgares reice taedas
- Vertumnumque tori socium tibi selige! pro quo
- me quoque pignus habes (neque enim sibi notior ille est,
- quam mihi); nec passim toto vagus errat in orbe:
- haec loca magna colit; nec, uti pars magna procorum,