Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Iunonem veteres finire coegerat iras,
- cum, bene fundatis opibus crescentis Iuli,
- tempestivus erat caelo Cythereius heros:
- ambieratque Venus superos, colloque parentis
- circumfusa sui “numquam mihi” dixerat “ullo
- tempore dure pater, nunc sis mitissimus, opto,
- Aeneaeque meo, qui te de sanguine nostro
- fecit avum, quamvis parvum des, optime, numen,
- dummodo des aliquod: satis est inamabile regnum
- adspexisse semel, Stygios semel isse per amnes.”
- Adsensere dei, nec coniunx regia vultus
- immotos tenuit placatoque adnuit ore;
- tum pater “estis” ait “caelesti numine digni,
- quaeque petis, pro quoque petis: cape, nata, quod optas!”
- Fatus erat: gaudet gratesque agit illa parenti,
- perque leves auras iunctis invecta columbis
- litus adit Laurens, ubi tectus harundine serpit
- in freta flumineis vicina Numicius undis.
- Hunc iubet Aeneae, quaecumque obnoxia morti,
- abluere et tacito deferre sub aequora cursu;