Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- mersit aquis, vellemque horum pars una fuissem.
- Ultima iam passi comites belloque fretoque
- deficiunt finemque rogant erroris, at Acmon
- fervidus ingenio, tum vero et cladibus asper,
- “quid superest, quod iam patientia nostra recuset
- ferre, viri?” dixit; “quid habet Cytherea, quod ultra
- (velle puta!) faciat? Nam dum peiora timentur,
- est locus in vulnus: sors autem ubi pessima rerum,
- sub pedibus timor est securaque summa malorum.
- Audiat ipsa licet, et, quod facit, oderit omnes
- sub Diomede viros, odium tamen illius omnes
- spernimus: et magno stat magna potentia nobis!”
- Talibus iratam Venerem Pleuronius Acmon
- instimulat verbis stimulisque resuscitat iram.
- Dicta placent paucis: numeri maioris amici
- Acmona corripimus; cui respondere volenti
- vox pariter vocisque via est tenuata, comaeque
- in plumas abeunt, plumis nova colla teguntur
- pectoraque et tergum, maiores bracchia pennas
- accipiunt, cubitusque leves sinuatur in alas.