Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Si tamen adspicias, quantum tibi femina praestem,
- tum cum luce nova noctis confinia servo,
- praemia danda putes; sed non ea cura neque hic est
- nunc status Aurorae, meritos ut poscat honores:
- Memnonis orba mei venio, qui fortia frustra
- pro patruo tulit arma suo primisque sub annis
- occidit a forti, sic vos voluistis, Achille.
- Da, precor, huic aliquem, solacia mortis, honorem,
- summe deum rector, maternaque vulnera leni.”
- Iuppiter adnuerat, cum Memnonis arduus alto
- corruit igne rogus nigrique volumine fumi
- infecere diem (veluti cum flumina natas
- exhalant nebulas, nec sol admittitur infra);
- atra favilla volat glomerataque corpus in unum
- densetur faciemque capit sumitque calorem
- atque animam ex igni (levitas sua praebuit alas),
- et primo similis volucri, mox vera volucris
- insonuit pennis: pariter sonuere sorores
- innumerae, quibus est eadem natalis origo,
- terque rogum lustrant, et consonus exit in auras