Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Dixit, et inmiti sociis parentibus umbrae,
- rapta sinu matris, quam iam prope sola fovebat,
- fortis et infelix et plus quam femina virgo
- ducitur ad tumulum diroque fit hostia busto.
- Quae memor ipsa sui, postquam crudelibus aris
- admota est sensitque sibi fera sacra parari,
- utque Neoptolemum stantem ferrumque tenentem
- utque suo vidit figentem lumina vultu,
- utere iamdudum generoso sanguine!” dixit,
- “nulla mora est: aut tu iugulo vel pectore telum
- conde meo! (iugulumque simul pectusque retexit) [*](scilicet haud ulli servire Polyxena vellem.haud per tale sacrum numen placabitis ullum!)
- Mors tantum vellem matrem mea fallere posset!
- Mater obest minuitque necis mihi gaudia, quamvis
- non mea mors illi, verum sua vita gemenda est.
- Vos modo, ne Stygios adeam non libera manes,
- ite procul, si iusta peto, tactuque viriles
- virgineo removete manus! Acceptior illi,
- quisquis is est, quem caede mea placare paratis,
- liber erit sanguis. Siquos tamen ultima nostri
- verba movent oris (Priami vos filia regis,