Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- in promptu mihi sit; rerum tamen ordine ducar.
- Praescia venturi genetrix Nereia leti
- dissimulat cultu natum, et deceperat omnes,
- in quibus Aiacem, sumptae fallacia vestis.
- Arma ego femineis animum motura virilem
- mercibus inserui, neque adhuc proiecerat heros
- virgineos habitus, cum parmam hastamque tenenti
- “nate dea,” dixi “tibi se peritura reservant
- Pergama! quid dubitas ingentem evertere Troiam?”
- iniecique manum fortemque ad fortia misi.
- Ergo opera illius mea sunt: ego Telephon hasta
- pugnantem domui, victum orantemque refeci;
- quod Thebae cecidere, meum est, me credite Lesbon,
- me Tenedon Chrysenque et Cillan, Apollinis urbes,
- et Scyrum cepisse, mea concussa putate
- procubuisse solo Lyrnesia moenia dextra,
- utque alias taceam, qui saevum perdere posset
- Hectora, nempe dedi: per me iacet inclitus Hector.
- Illis haec armis, quibus est inventus Achilles,
- arma peto: vivo dederam, post fata reposco. —