Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- sustinet; utque manus funestas arceat aris,
- “Iri, meae” dixit “fidissima nuntia vocis,
- vise soporiferam Somni velociter aulam
- exstinctique iube Ceycis imagine mittat
- somnia ad Alcyonen veros narrantia casus.”
- Dixerat: induitur velamina mille colorum
- Iris, et arcuato caelum curvamine signans
- tecta petit iussi sub nube latentia regis.
- Est prope Cimmerios longo spelunca recessu,
- mons cavus, ignavi domus et penetralia Somni:
- quo numquam radiis oriens mediusve cadensve
- Phoebus adire potest. Nebulae caligine mixtae
- exhalantur humo dubiaeque crepuscula lucis.
- Non vigil ales ibi cristati cantibus oris
- evocat auroram, nec voce silentia rumpunt
- sollicitive canes canibusve sagacior anser.
- Non fera, non pecudes, non moti flamine rami
- humanaeve sonum reddunt convicia linguae:
- muta quies habitat; saxo tamen exit ab imo
- rivus aquae Lethes, per quem cum murmure labens