Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- umentes oculos, stantemque in puppe relicta
- concussaque manu dantem sibi signa maritum
- prima videt redditque notas; ubi terra recessit
- longius atque oculi nequeunt cognoscere vultus,
- dum licet, insequitur fugientem lumine pinum.
- Haec quoque ut haud poterat, spatio submota, videri,
- vela tamen spectat summo fluitantia malo;
- ut nec vela videt, vacuum petit anxia lectum
- seque toro ponit; renovat lectusque locusque
- Alcyonae lacrimas et, quae pars, admonet, absit.
- Portibus exierant, et moverat aura rudentes:
- obvertit lateri pendentes navita remos
- cornuaque in summa locat arbore totaque malo
- carbasa deducit venientesque accipit auras.
- Aut minus, aut certe medium non amplius aequor
- puppe secabatur, longeque erat utraque tellus,
- cum mare sub noctem tumidis albescere coepit
- fluctibus et praeceps spirare valentius eurus.
- “Ardua iamdudum demittite cornua” rector
- clamat “et antemnis totum subnectite velum.”