Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- marmore mutavit. Corpus praeterque colorem
- omnia servavit: lapidis color indicat illum
- iam non esse lupum, iam non debere timeri.
- Nec tamen hac profugum consistere Pelea terra
- fata sinunt: Magnetas adit vagus exul et illic
- sumit ab Haemonio purgamina caedis Acasto.
- Interea fratrisque sui fratremque secutis
- anxia prodigiis turbatus pectora Ceyx,
- consulat ut sacras, hominum oblectamina, sortes,
- ad Clarium parat ire deum; nam templa profanus
- invia cum Phlegyis faciebat Delphica Phorbas.
- Consilii tamen ante sui, fidissima, certam
- te facit, Alcyone; cui protinus intima frigus
- ossa receperunt, buxoque simillimus ora
- pallor obit, lacrimisque genae maduere profusis.
- Ter conata loqui ter fletibus ora rigavit,
- singultuque pias interrumpente querellas
- “quae mea culpa tuam,” dixit “carissime, mentem
- vertit? Ubi est quae cura mei prior esse solebat?
- Iam potes Alcyone securus abesse relicta?