Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- atque inter mortisque metus et taedia vitae
- est tales complexa preces: “O siqua patetis
- numina confessis, merui nec triste recuso
- supplicium. Sed ne violem vivosque superstes
- mortuaque exstinctos, ambobus pellite regnis
- mutataeque mihi vitamque necemque negate.”
- Numen confessis aliquod patet: ultima certe
- vota suos habuere deos. Nam crura loquentis
- terra supervenit, ruptosque obliqua per ungues
- porrigitur radix, longi firmamina trunci;
- ossaque robur agunt, mediaque manente medulla
- sanguis it in sucos, in magnos bracchia ramos,
- in parvos digiti, duratur cortice pellis.
- Iamque gravem crescens uterum perstrinxerat arbor
- pectoraque obruerat collumque operire parabat,
- non tulit illa moram venientique obvia ligno
- subsedit mersitque suos in cortice vultus.
- Quae quamquam amisit veteres cum corpore sensus,
- flet tamen, et tepidae manant ex arbore guttae.
- Est honor et lacrimis, stillataque robore murra