Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- an genuisse velit Propoetidas, abnuat aeque
- atque illos, gemino quondam quibus aspera cornu
- frons erat: unde etiam nomen traxere Cerastae.
- Ante fores horum stabat Iovis Hospitis ara;
- ignarus sceleris quam siquis sanguine tinctam
- advena vidisset, mactatos crederet illic
- lactantes vitulos Amathusiacasque bidentes:
- hospes erat caesus. Sacris offensa nefandis
- ipsa suas urbes Ophiusiaque arva parabat
- deserere alma Venus. “Sed quid loca grata, quid urbes
- peccavere meae? Quod” dixit “crimen in illis?
- Exsilio poenam potius gens impia pendat,
- vel nece, vel siquid medium est mortisque fugaeque.
- Idque quid esse potest, nisi versae poena figurae?”
- Dum dubitat, quo mutet eos, ad cornua vultum
- flexit et admonita est haec illis posse relinqui:
- grandiaque in torvos transformat membra iuvencos.
- Sunt tamen obscenae Venerem Propoetides ausae
- esse negare deam. Pro quo sua, numinis ira,
- corpora cum forma primae vulgasse feruntur: