Metamorphoses

Ovid

Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.

  1. Excipit hos volucrisque suae Saturnia pennis
  2. collocat et gemmis caudam stellantibus inplet.
  3. Protinus exarsit nec tempora distulit irae
  4. horriferamque oculis animoque obiecit Erinyn
  5. paelicis Argolicae stimulosque in pectore caecos
  6. condidit et profugam per totum terruit orbem.
  7. Ultimus inmenso restabas, Nile, labori.
  8. Quem simul ac tetigit, positis in margine ripae
  9. procubuit genibus resupinoque ardua collo,
  10. quos potuit solos, tollens ad sidera vultus
  11. et gemitu et lacrimis et luctisono mugitu
  12. cum Iove visa queri finemque orare malorum.
  13. Coniugis ille suae conplexus colla lacertis,
  14. finiat ut poenas tandem, rogat “in” que “futurum
  15. pone metus” inquit; “numquam tibi causa doloris
  16. haec erit:” et Stygias iubet hoc audire paludes.
  17. Ut lenita dea est, vultus capit illa priores
  18. fitque quod ante fuit: fugiunt e corpore saetae,
  19. cornua decrescunt, fit luminis artior orbis,
  20. contrahitur rictus, redeunt umerique manusque,