Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- perdere et ex omni nimbos demittere caelo.
- Protinus Aeoliis Aquilonem claudit in antris
- et quaecumque fugant inductas flamina nubes
- emittitque Notum. Madidis Notus evolat alis,
- terribilem picea tectus caligine vultum:
- barba gravis nimbis, canis fluit unda capillis;
- fronte sedent nebulae, rorant pennaeque sinusque.
- Utque manu late pendentia nubila pressit,
- fit fragor: hinc densi funduntur ab aethere nimbi.
- Nuntia Iunonis varios induta colores
- concipit Iris aquas alimentaque nubibus adfert.
- Sternuntur segetes et deplorata coloni
- vota iacent, longique perit labor inritus anni.
- Nec caelo contenta suo est Iovis ira, sed illum
- caeruleus frater iuvat auxiliaribus undis.
- Convocat hic amnes. Qui postquam tecta tyranni
- intravere sui, “non est hortamine longo
- nunc” ait “utendum. Vires effundite vestras:
- sic opus est! aperite domos ac mole remota
- fluminibus vestris totas inmittite habenas!”