Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Aut mare, quale vides agitari nunc quoque ventis,
- Qua tamen adversis fluctibus ire paras.
- Quo fugis? obstat hiemps. hiemis mihi gratia prosit!
- Adspice, ut eversas concitet Eurus aquas!
- Quod tibi malueram, sine me debere procellis;
- Iustior est animo ventus et unda tuo.
- Non ego sum tanti — quid non censeris inique? —
- Ut pereas, dum me per freta longa fugis.
- Exerces pretiosa odia et constantia magno,
- Si, dum me careas, est tibi vile mori.
- Iam venti ponent, strataque aequaliter unda
- Caeruleis Triton per mare curret equis.
- Tu quoque cum ventis utinam mutabilis esses!
- Et, nisi duritia robora vincis, eris.
- Quid, quasi nescires, insana quid aequora possint,
- Expertae totiens tam male credis aquae?
- Ut, pelago suadente viam, retinacula solvas,
- Multa tamen latus tristia pontus habet.
- Nec violasse fidem temptantibus aequora prodest;
- Perfidiae poenas exigit ille locus,