Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Adspicit inmensum moles nativa profundum —
- Mons fuit; aequoreis illa resistit aquis.
- Hinc ego vela tuae cognovi prima carinae,
- Et mihi per fluctus impetus ire fuit.
- Dum moror, in summa fulsit mihi purpura prora —
- Pertimui; cultus non erat ille tuus.
- Fit propior terrasque cita ratis attigit aura;
- Femineas vidi corde tremente genas.
- Non satis id fuerat — quid enim furiosa morabar? —
- Haerebat gremio turpis amica tuo!
- Tunc vero rupique sinus et pectora planxi,
- Et secui madidas ungue rigente genas,
- Inplevique sacram querulis ululatibus Iden
- Illuc has lacrimas in mea saxa tuli.
- Sic Helene doleat defectaque coniuge ploret,
- Quaeque prior nobis intulit, ipsa ferat!
- Nunc tibi conveniunt, quae te per aperta sequantur
- Aequora legitimos destituantque viros;
- At cum pauper eras armentaque pastor agebas,
- Nulla nisi Oenone pauperis uxor erat.