Epistulae

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Quam saepe ut tardis feci convicia remis,
  2. Questaque sum vento lintea parca dari!
  3. Et iam transieram Myconon, iam Tenon et Andron,
  4. Inque meis oculis candida Delos erat;
  5. Quam procul ut vidi, 'quid me fugis, insula,' dixi,
  6. 'Laberis in magno numquid, ut ante, mari?'
  7. Institeram terrae, cum iam prope luce peracta
  8. Demere purpureis sol iuga vellet equis.
  9. Quos idem solitos postquam revocavit ad ortus,
  10. Comuntur nostrae matre iubente comae.
  11. Ipsa dedit gemmas digitis et crinibus aurum,
  12. Et vestes umeris induit ipsa meis.
  13. Protinus egressae superis, quibus insula sacra est,
  14. Flava salutatis tura merumque damus;
  15. Dumque parens aras votivo sanguine tingit,
  16. Sectaque fumosis ingerit exta focis,
  17. Sedula me nutrix altas quoque ducit in aedes,
  18. Erramusque vago per loca sacra pede.
  19. Et modo porticibus spatior modo munera regum
  20. Miror et in cunctis stantia signa locis;